Koszty produkcji zmuszają producentów storczyków do poszukiwania podłoży, będących alternatywą dla podstawowych podłoży lub komponentów podłoży. W latach 2006–2008 przeprowadzono doświadczenie z uprawą 2 odmian storczyka Phalaenopsis: ‘Zagreb®’ i ‘Springfield®’. Sadzonki (ex in-vitro) posadzono do pojemników wypełnionych nowozelandzkim mchem torfowcem, mieszaniną mchu i keramzytu (1:1) lub keramzytem. Początkowo (8,5 miesiąca) storczyki uprawiano w przezroczystych pojemnikach o średnicy 7 cm, a następnie o średnicy 11 cm i objętości 0,5 dm³. Oceny wpływu podłoży dokonano na podstawie pomiarów wykonanych gdy otwarł się 3 kwiat w kwiatostanie. Storczyki uprawiane w nowozelandzkim mchu torfowcu wytworzyły istotnie większą masę zarówno części nadziemnej, jak i podziemnej w porównaniu do roślin uprawianych w dwóch pozostałych podłożach. Korzystny wpływ mchu wykazały pomiary ilości, długości, szerokości liści i powierzchni liści. Rośliny wytworzyły także większych rozmiarów system korzeniowy. Wyżej oceniono także ich wartość ozdobną. Phalaenopsis uprawiane w mieszaninie złożonej z mchu torfowca i keramzytu charakteryzowały się słabym wzrostem wegetatywnym i słabszym kwitnieniem. Keramzyt jako samodzielne podłożem nie nadaje się do uprawy storczyka. Spośród storczyków rosnących w tym podłożu zakwitło tylko 25–35% roślin.

85-94