Acta Scientiarum Polonorum

Czasopismo naukowe założone w 2001 roku przez polskie uczelnie rolnicze

| Informacje | Recenzenci | Rada Programowa | Rady naukowe | Adresy redakcji | Serie | Wymogi edytorskie | Wzorcowy artykuł | Warunki publikacji | Procedura recenzowania | Prenumerata | Streszczenia | Szukaj | Statystyki |
Hortorum Cultus
(Ogrodnictwo) 9 (3) 2010
Tytuł
Grzyby porażające cynię wytworną (Zinnia elegans Jacq.) z uwzględnieniem podatności odmian na wybrane patogeny
Autor
Irena Kiecana, Elżbieta Mielniczuk
Słowa kluczowe
zdrowotność, siewki, patogeniczność, Fusarium spp., Botrytis cinerea, Sclerotinia sclerotiorum
Streszczenie
Ziania elegans polecana jest głównie do uprawy na kwiat cięty oraz na rabatach. Ta roślina ozdobna porażana jest przez: wirusy, bakterie, fitoplazmy i różne gatunki grzybów. Prezentowane badania przeprowadzono w 2006 r. w trzech lokalizacjach woj. lubelskiego: w okolicach Zamościa, w okolicach Krasnegostawu i w okolicach Opola Lubelskiego. Objęto nimi 3 odmiany cynii wytwornej (Golden Dawn, Lawa, Scarlet Flame) należące do grupy daliowatych oraz materiał mieszany odmian. Po 6 tygodniach od wysiewu przeprowadzono ocenę zdrowotności siewek. Udział siewek z objawami chorobowymi wahał się od 7 do 44%. Główną przyczyną porażenia korzeni w stadium siewki okazały się gatunki F. equiseti i S. sclerotiorum. Z chorych siewek w znacznych ilościach uzyskiwano także B. cinerea i F. culmorum oraz A. alternata. Badania podatności siewek analizowanych odmian i materiału mieszanego cynii wytwornej na porażenie przez B. cinerea oraz F. avenaceum, F. culmorum i F. equiseti przeprowadzono w fitotronie. Uzyskane wyniki potwierdziły szczególnie dużą szkodliwość dla siewek cynii wytwornej gatunków B. cinera i F. equiseti, którą można zmniejszyć wprowadzając do uprawy odmiany mniej podatne, jednak takiej właściwości nie wykazywała żadna z badanych odmian cynii wytwornej, jedynie materiał mieszany odmian.
Strony
147-160
Cytowanie
Kiecana, I., Mielniczuk, E. (2010). Grzyby porażające cynię wytworną (Zinnia elegans Jacq.) z uwzględnieniem podatności odmian na wybrane patogeny. Acta Sci. Pol. Hortorum Cultus, 9(3), 147-160.
Pełny tekst