Badania przeprowadzone w latach 2008–2009 miały na celu określenie zależności pomiędzy rodzajem nawozu azotowego, sposobem jego aplikacji oraz dawką węglanu wapnia a masą jednostkową roślin i składem chemicznym buraka liściowego uprawianego w szklarni w okresie wiosennym. Azot zastosowano w postaci siarczanu amonu i mocznika w formie zlokalizowanej (N-depozyt) oraz w postaci roztworu. Wapń podano w postaci węglanu wapnia w dawkach 5 i 15 g · dm^-3 podłoża. Oceniono długość liści, masę jednostkową roślin oraz wybrane parametry wartości użytkowej liści buraka, jak również dokonano analizy podłoża po zbiorze roślin. Największą masę jednostkową roślin otrzymano, stosując siarczan amonu w postaci roztworu z mniejszą dawką węglanu wapnia, w porównaniu z pozostałymi kombinacjami. Badane rośliny buraka liściowego odznaczały się dużą zawartością suchej masy, białka, azotu ogółem, potasu, wapnia i magnezu. Skład chemiczny liści był istotnie zróżnicowany w zależności od badanych czynników. Zawartość azotanów w suchej masie liści mieściła się z zakresie od 0,26 do 0,45% w zależności od rodzaju nawozu azotowego oraz sposobu jego zastosowania. Zastosowane nawożenie azotowe w niewielkim stopniu wpływało na koncentrację azotanów w liściach buraka. Więcej azotanów zawierały rośliny żywione wyższą dawką węglanu wapnia w porównaniu z roślinami, którym podano niższą dawkę CaCO₃. Największą zawartość witaminy C oraz najmniejszy udział azotanów w suchej masie liści otrzymano przy stosowaniu mocznika w postaci depozytu z niższą dawką węglanu wapnia.

201-210