W badaniach porównano produkcyjność pszenicy ozimej, uprawianej przy zróżnicowanym nawożeniu azotem, jako rośliny ochronnej dla wsiewek seradeli pastew-nej i koniczyny białej oraz ich mieszanki. Po zbiorze pszenicy wysiano międzyplony ścierniskowe gorczycy białej i grochu pastewnego oraz ich mieszanki. Doświadczenie polowe przeprowadzono w dwóch sezonach wegetacyjnych 2004/2005 i 2005/2006 na glebie brunatnej właściwej oglejonej, zaliczonej do klasy bonitacyjnej IIIb i kompleksu przydatności rolniczej gleb żytniego bardzo dobrego. Przedplonem dla pszenicy ozimej był rzepak ozimy. Nawożenie P i K pod pszenicę wynosiło odpowiednio 33,4 i 74,7 kg. Siew pszenicy przeprowadzano corocznie w trzeciej dekadzie września. Najwyższy plon ziarna i słomy pszenicy uzyskano przy nawożeniu azotem w wysokości 90 kg·ha^-1. Liczba ziaren w kłosie i masa 1000 ziaren ulegały zwiększeniu pod wpływem nawożenia azotem, co w efekcie zwiększało plon ziarna. Pszenica ozima stwarzała wsiewkom śródplonowym seradeli pastewnej i koniczyny białej oraz ich mieszankom korzystne warunki do wzrostu i rozwoju bez względu na wysokość dawki azotu. Uprawa międzyplonów ścierniskowych po zbiorze pszenicy ozimej zwiększyła ilość biomasy nawozowej, a ilość nagroma-dzonego azotu zależała od właściwości biologicznych uprawianego gatunku. Mieszanki gatunkowe w obrębie wsiewek śródplonowych i międzyplonów ścierniskowych umożli-wiły uzyskanie wysokiego plonu suchej masy i lepiej wpisywały się w ideę wprowadzania bioróżnorodności do rolnictwa zrównoważonego w porównaniu z międzyplonami jednogatunkowymi.

83-96