W Polsce orzech włoski ze względu na swój pokrój i okazałe liście zdobył uznanie jako drzewo zdobiące otaczającą nas przestrzeń. Coraz częstsze wykorzystanie orzecha włoskiego w krajobrazie miejskim skłoniło do dokładniejszego przeanalizowania czynnika, który powoduje znaczne obniżenie dekoracyjności tej rośliny. Celem pracy było prześledzenie dynamiki liczebności Ch. juglandicola zasiedlającej drzewa Juglans regia L. w nawiązaniu do układu warunków pogodowych oraz określenie stopnia szkodliwości wyżej wymienionego gatunku mszycy. Badania prowadzono na orzechu włoskim (Juglans regia L.) w Lublinie w latach 2006 – 2008. Do obserwacji wytypowano trzy stanowiska: osiedlowe (A) –osiedle domków jednorodzinnych, parkowe (B) –na terenie Kampusu Uniwersyteckiego oraz przyuliczne (C) –przy skrzyżowaniu ruchliwych ulic obok stacji benzynowej. Określono terminy występowania tej mszycy i dynamikę liczebności na tle warunków meteorologicznych. Ustalono, że Chromaphis juglandicola (Kalt.) występuje na drzewach Juglans regia L. rosnących w miejskich zadrzewieniach Lublina. Mszyce te najliczniej notowano w roku 2007 na stanowisku osiedlowym. Ch. juglandicola obserwowano na dolnej stronie blaszki liściowej w rozproszeniu. Na terminy wiosennego pojawu oraz jesiennego zaniku mszyc w znaczący sposób wpływał przebieg warunków pogodowych. Ich rozwojowi sprzyjała ciepła wiosna z niezbyt intensywnymi opadami. Natomiast temperatury powietrza powyżej 30ºC i ulewne deszcze typu burzowego latem ograniczały liczebność Ch. juglandicola.

121-132