Celem pracy była ocena wpływu substancji do odladzania jezdni: CaCl₂ oraz NaCl w stężeniu 4, 8, 12 g·dm^-3 z dodatkami antykorozyjnymi (fosforan amonu oraz podchloryn sodu stanowiące 3 do 5 % masy preparatu), objęte polskim patentem Nr 198058, na: dynamikę i zdolność kiełkowania oraz wigor siewek Lolium perenne L. odm. Solen i Festuca rubra L. odm. Nimba, a także na zawartość chlorofilu, fluorescencję chlorofilu a oraz akumulację biomasy u roślin Canna × generalis, Rosa rugosa L. i Lolium perenne L. Badania wykazały, że zastosowanie wymienionych substancji opóźniało kiełkowanie oraz obniżało zdolność kiełkowania u obu gatunków traw, a także redukowało wzrost korzeni siewek. F. rubra okazała się bardziej wrażliwą na zasolenie podłoża aniżeli L. perenne. Zastosowanie obu związków obniżało zawartość chlorofilu, maksymalną wydajność fotosystemu II oraz wskaźnik witalności, a także akumulację biomasy u roślin każdego z badanych gatunków. Chlorek sodu był bardziej toksyczny aniżeli chlorek wapnia, gdy związki te stosowano bez dodatków antykorozyjnych i regulujących pH, natomiast, gdy stosowano je łącznie z tymi dodatkami, odnotowano zmniejszenie negatywnego wpływu NaCl, a zwiększenie toksyczności CaCl₂.

171-182