W latach hydrologicznych 1997–2002 badano stężenie azotanów w wodach drenarskich trzech obiektów zróżnicowanych pod względem fizjograficznym, klimatycznym i glebowym. Oznaczenia wykonywano jeden lub dwa razy w miesiącu w okresie występowania odpływów. Do analiz chemicznych zastosowano metodę spektrofotometryczną z 2,6-dimetylofenolem. Stwierdzono, że wody drenarskie zawierają dużą ilość azotanów, średnio od 67,7 do 105,0 mg NO₃• dm^–3, a wartości maksymalne przekraczają 240 mg NO₃• dm^–3 i najczęściej występują w okresie wczesnowiosennym. Średnie stężenie azotanów w wodach stanowiło od 36 do 45% wartości maksymalnej, a więc zakres wartości stosunku stężenia średniego do maksymalnego był wąski. Jeżeli się to potwierdzi po przeanalizowaniu większej liczby serii pomiarowych, można będzie zaproponować, aby do opisu serii badawczej wykorzystywać wartość średnią. Jest to miara dobrze charakteryzująca próbę i odporna na okazjonalne pojedyncze wyniki odbiegające od pozostałych wartości w serii.

29-36