Ocenie poddano ziarno 43 odmian kukurydzy: 7 wczesnych (FAO 200-210) –grupa I, 26 średnio-wczesnych (FAO 220-240) –grupa II i 10 średnio-późnych (FAO 245-280) –grupa III, uprawianych w ujednoliconych warunkach glebowych i agrotechnicznych. Zbioru kukurydzy dokonano w 169. dniu wegetacji, w fazie pełnej dojrzałości ziarna, Porównano wyniki składu chemicznego ziarna kukurydzy określonego laboratoryjnie (metodami referencyjnymi) z wynikami uzyskanymi za pomocą analizy spektroskopowej (NIRS). Istotność różnic między poziomami poszczególnych składników w próbkach w zależności od metody badania (laboratoryjne i NIRS) oraz odmiany ziarna testowano, wykorzystując dwuczynnikową analizę wariancji. Odnotowano wysoką zależność pomiędzy wartościami białka ogólnego i tłuszczu surowego badanych różnymi metodami. Obliczona zawartość związków bezazotowych wyciągowych również wykazywała wysoką zależność pomiędzy użytymi metodami szacowania. Zależność między poziomami włókna surowego, analizowanymi standardowo i spektrofotometrycznie, była wysoko istotnie ujemna. Stwierdzono, że istnieje możliwość stosowania spektroskopii odbiciowej w bliskiej podczerwieni do szybkiego oznaczania zawartości białka ogólnego, tłuszczu surowego i włókna surowego w ziarnie kukurydzy. Niskie wartości współczynników korelacji potwierdzają duże różnice w zawartość suchej masy i popiołu surowego, szacowanych metodami laboratoryjnymi i metodą NIRS. Potencjalne wykorzystanie techniki NIRS dla tych składników byłoby możliwe po określeniu równań uwzględniających poprawki.

49-56