W latach 1998-2001 oceniano produkcyjność jęczmienia jarego w kilku fazach rozwojowych, uprawianego w warunkach różnego następstwa roślin. Wykazano, że plon suchej masy części nadziemnych i korzeni był w każdej fazie rozwojowej istotnie większy w płodozmianach niż w monokulturze. Udział korzeni w całkowitej suchej masie jęczmienia był największy w fazach: pełnia krzewienia – otwieranie się pochwy liściowej. Uprawa jęczmienia jarego w monokulturze istotnie zwiększała porażenie roślin przez choroby podstawy źdźbła w stosunku do płodozmianów z 25 i 50% udziałem tego zboża. Przyczyniło się to do zmniejszenia obsady kłosów, masy ziarna z kłosa oraz masy 1000 ziaren, a w konsekwencji do produkcyjności łanu.

41-48