W doświadczeniu wazonowym, realizowanym według schematu addytywnego na podłożu gleby średniej nawożonej standardową i podwyższoną o 50% dawką NPK, oceniano wpływ oddziaływań konkurencyjnych między pszenicą jarą a jęczmieniem jarym na akumulację azotu w masie nadziemnej, z wyróżnieniem łodyg, liści i kłosów. Badania obejmowały trzy serie, które zrealizowane zostały w latach 2003-2004 w pięciu okresach, wyznaczonych przez rytm rozwojowy jęczmienia w siewie czystym, tj. w fazach: wschody (BBCH 10-13), krzewienie (23), strzelanie w źdźbło (32), kłoszenie (55) i dojrzewanie (87-89). Wykazano, że w mieszance oba zboża gromadziły w masie nad-ziemnej mniej azotu niż w siewie czystym począwszy od fazy krzewienia do końca wegetacji. U pszenicy zmniejszenie to w podobnym stopniu objęło źdźbła, liście i kłosy, a u jęczmienia w fazie kłoszenia wyraźniej zaznaczyło się w źdźbłach i liściach, zaś w fazie dojrzewania w kłosach. Dawki nawożenia mineralnego NPK nie miały wpływu na akumulację azotu przez jęczmień i pszenicę uprawiane w siewie czystym i mieszanym. Konkurencja o azot między zbożami rozpoczęła się w fazie krzewienia i narastała do fazy kłoszenia, po czym uległa niewielkiemu zmniejszeniu. Prawie w całym okresie wspólnej wegetacji w pozyskiwaniu azotu jęczmień okazał się silniejszym konkurentem od pszenicy. Na obiekcie zasobniejszym w NPK oddziaływanie konkurencyjne jęczmienia na pszenicę było intensywniejsze niż na uboższym.

87-96