Rzodkiewka jest warzywem o krótkim okresie wegetacji, uprawianym zarówno w polu, jak i pod osłonami. Krótki okres wegetacji i słabo rozwinięty system korzeniowy rzodkiewki sprawia, że wymaga ona dużej ilości łatwo dostępnych składników pokarmowych w glebie i mimo że jest rośliną o małych wymaganiach pokarmowych, jej potrzeby nawozowe są klasyfikowane jako duże. Szczególną uwagę należy zwrócić na nawożenie azotem z powodu jego wpływu na jakość i ilość plonu. W latach 2006–2008 przeprowadzono doświadczenia polowe z dwoma odmianami rzodkiewki – Treto F₁ i Wernar F₁, uprawianymi na zbiór jesienny. Oceniano wpływ zróżnicowanych dawek azotu zapewniających uzyskanie zasobności gleby przed siewem nasion, na poziomie: 50, 100 i 150 mg N·dm^-3 oraz 4 nawozy różniące się formą azotu: saletra amonowa 34% N – [NH₄NO₃], saletra wapniowa 15,5% N – [Ca(NO₃)₂·H₂O], siarczan amonu 20,0% N – [(NH₄)₂SO₄], ENTEC 26% N – [NH₄NO₃+(NH₄)₂SO₄ + 0,8% DNPP. Najwyższy plon handlowy rzodkiewki odmiany Treto F₁ zapewniło użycie saletry amonowej, która w porównaniu z saletrą wapniową, siarczanem amonu i nawozem ENTEC 26 zapewniła uzyskanie najwyższych plonów zgrubień. W przypadku odmiany Wernar F₁ wpływ rodzaju nawozu azotowego na plon handlowy był z reguły nieistotny. Niezależnie od rodzaju zastosowanego nawozu azotowego zwiększenie koncentracji tego składnika w glebie z 50 do 100 mg N·dm^-3 powodowało istotny wzrostu plonu handlowego rzodkiewki. Przy zawartości 150 mg N·dm^-3 plon ten utrzymywał się na podobnym poziomie jak przy 100 mg N·dm^-3. Zawartość azotanów w zgrubieniach rzodkiewki wzrastała wraz ze zwiększaniem koncentracji azotu w glebie, ale nie przekraczała dopuszczalnych norm. Rośliny nawożone siarczanem amonu i nawozem ENTEC 26 zawierały istotnie mniejsze ilości azotanów w częściach jadalnych w porównaniu z nawożonymi saletrą amonową i saletrą wapniową.

23-30