W ostatnich latach obserwuje się rosnące zainteresowanie wykorzystaniem biostymulatorów w uprawach rolniczych i ogrodniczych. Badania nad truskawką dotyczą przede wszystkim określenia wpływu biostymulatorów na wzrost i plonowanie roślin. Niewiele jest natomiast prac dokumentujących wpływ (lub jego brak) na wzrost i produktywność roślin matecznych. Celem prezentowanych badań było określenie wpływu biostymulatora opartego na hydrolizacie białka zwierzęcego na liczbę, długość i średnicę rozłogów oraz na liczbę sadzonek rozłogowych truskawki, średnicę ich korony, świeżą masę oraz liczbę liści. Badania zostały przeprowadzone w latach 2006–2007 w nieogrzewanej szklarni. Rośliny mateczne truskawki odmiany ‘Elsanta’ były uprawiane w workach polipropylenowych wypełnionych susbstratem torfowym (3 rośliny/worek). Worki z roślinami umieszczono na rynnach na wysokości 165 cm. Odległość między rynnami wynosiła 120 cm. Doświadczenie założono w układzie bloków losowych w czterech powtórzeniach, po trzy rośliny w każdym powtórzeniu. Zastosowanie biostymulatora nie miało istotnego wpływu na liczbę, długość i średnicę rozłogów wytworzonych przez rośliny mateczne truskawki. Zastosowany biostymulator nie wpłynął również na liczbę sadzonek rozłogowych, średnicę ich korony oraz liczbę liści. Istotnie mniejszą świeżą masę sadzonek miały rośliny traktowane biostymulatorem. Stwierdzono istotne różnice w liczbie i jakości rozłogów oraz sadzonek pomiędzy porównywanymi latami badań. Różnice te mogły być spowodowane wystąpieniem mączniaka.

31-40