Intensyfikacja upraw roślinnych jest bezpośrednim powodem pogorszenia właściwości gleb oraz warunków wzrostu i rozwoju roślin. W trosce o poprawę żyzności i struktury gleby do agrotechniki roślin ogrodniczych wprowadza się uprawę konserwującą, która ogranicza procesy degradacji środowiska glebowego. Doświadczenia polowe przeprowadzono w latach 2006–2008, na glebie płowej o nietrwałej strukturze. Rośliną doświadczalną była skorzonera (Scorzonera hispanica L.) odmiany ‘Duplex’. W badaniach uwzględniono trzy rośliny międzyplonowe: wykę siewną, facelię błękitną i owies; dwa sposoby przedsiewnej uprawy roli: a) zespół uprawek przedsiewnych, siew roślin międzyplonowych (II dekada sierpnia), orka przedzimowa i wymieszanie zielonej masy z glebą, b) zespół uprawek przedsiewnych, siew roślin międzyplonowych (II dekada sierpnia), orka wiosenna i wymieszanie masy roślinnej z glebą oraz dwie metody uprawy roślin: na redlinach i na płask. Wykazano istotnie korzystny wpływ wiosennego wymieszania międzyplonów z glebą, uprawy skorzonery na redlinach i mulczowania gleby owsem na plon korzeni ogółem. Badane czynniki doświadczenia nie miały natomiast istotnego wpływu na zawartość inuliny, białka i suchej masy w korzeniu skorzonery. Najkorzystniejszą kombinacją uprawową pod względem produktywności inuliny była uprawa skorzonery na redlinach po wiosennym wymieszaniu z glebą mulczu z owsa.

49-59