Celem pracy było określenie stężenia selenu w glebie oraz wybranych narządach saren (Capreolus capreolus) pochodzących z województwa wielkopolskiego. Materiał do badań stanowiły wątroby i nerki saren (Capreolus capreolus) (n = 23), odstrzelonych w 2009 roku (okres letni) na obszarze województwa wielkopolskiego oraz próby gleby, pobrane w tym samym okresie z 18 punktów badawczych z głębokości 0–20 cm, zlokalizowanych na obszarze bytowania saren. Zawartość selenu oznaczano metodą spetrofluorymetryczną z wykorzystaniem 2,3-diaminonaftalenu (DAN). Stężenie selenu w glebie wahało się od 0,00 do 0,57 µg · g^–1 s.m, średnio 0,19 ± 0,11 µg · g^–1 s.m. Średnia koncentracja selenu w wątrobie saren wynosiła 0,06 µg · g^–1 m.m., natomiast w nerkach 0,33 µg · g^–1 m.m. Zaobserwowano dodatnią statystycznie istotną korelację (r = 0,7583, P = 0,00003) między tymi narządami. Niska zawartość selenu zarówno w narządach saren, jak i w glebie wskazują, że obszar objęty badaniami jest niedoborowy w selen.

251-260