Salsefia posiada duże walory smakowe i odżywcze. Jest bogatym źródłem inuliny – glikozydu korzystnie oddziałującego na organizmy ludzi i zwierząt. Praca przedstawia badania dotyczące składu gatunkowego grzybów glebowych porażających korzenie Tragopogon porrifolius var. sativus uprawianej z zastosowaniem owsa, facelii i wyki siewnej, jako roślin okrywowych. W doświadczeniu polowym rośliny okrywowe wytworzyły przed zimą obfity plon zielonej masy, stanowiącej naturalny mulcz na powierzchni roli, który był zagospodarowany w dwojaki sposób: 1) wymieszany z glebą w wyniku orki wiosennej lub 2) wymieszany z glebą w wyniku orki przedzimowej. Kontrolę stanowiła tradycyjna uprawa salsefii, tj. bez roślin okrywowych. W badaniach określono liczebność i zdrowotność czterotygodniowych siewek salsefii oraz korzeni z objawami nekrozy. Laboratoryjna analiza mikologiczna pozwoliła na określenie składu ilościowego i jakościowego grzybów porażających organy podziemne Tragopogon porrifolius var. sativus. Wschody oraz udział porażonych siewek salsefii były różne i zależały od gatunku rośliny mulczującej. Najmniej porażonych siewek uzyskano po mulczowaniu gleby owsem. Nieco więcej po zastosowaniu wyki siewnej lub facelii, jako roślin okrywowych, a najwięcej w kontroli. Bez względu na gatunek rośliny mulczującej, z chorych siewek oraz korzeni salsefii często izolowano Alternaria alternata, Fusarium culmorum, Fusarium oxysporum, Penicillium spp., Rhizoctonia solani i Sclerotinia sclerotiorum. Najbardziej szkodliwymi dla badanych korzeni salsefii okazały się R. solani i S. sclerotiorum. System uprawy, tj. wykonanie orki wiosennej lub przedzimowej, nie miał istotnego wpływu na liczebność grzybów izolowanych z roślin salsefii.

167-181