Chloroza żelazowa jest czynnikiem w szerokim zakresie ograniczającym produkcję rolniczą. Niedobór żelaza jest uzupełniany głównie poprzez dokarmianie dolistne, ponieważ aplikacja doglebowa jest generalnie nieefektywna, szczególnie w uprawie roślin jednorocznych. W doświadczeniu wazonowym prowadzonym w fitotronie badano efektywność dolistnego nawożenia fasoli szparagowej trzema nieorganicznymi [FeSO₄ · 7H₂O, FeCl₃ · 6H₂O, Fe(NO₃)₃ · 9H₂O] i dwoma organicznymi [Fe-Cytr., Fe-EDTA] solami żelaza podanymi bez dodatku i z dodatkiem 0.5% CO(NH₂)₂. Żelazo zastosowano 3-krotnie tylko na liście pojedyncze w formie roztworów wodnych zawierających w 1 cm³ – 0,2 mg Fe wobec wody jako kontroli. Uzyskane wyniki wykazały, że aplikacja roztworów soli żelaza wpłynęła na wyraźne zwiększenie zawartości Fe w liściach pojedynczych i kolejnych liściach 3-listkowych. Najbardziej efektywne było dolistne nawożenie roślin Fe(NO₃)₃, a najmniej Fe-EDTA. Żelazo podane w formie chelatów wykazywało w roślinach większy stopień mobilności niż w formie soli nieorganicznych. Dolistne nawożenie roślin nieorganicznymi solami żelaza w istotnym stopniu zwiększało zawartość w liściach chlorofilu a+b, karotenoidów, a także ich przewodność szparkową i tempo przebiegu fotosyntezy i transpiracji. Natomiast wpływ chelatów Fe, a zwłaszcza Fe-EDTA na wymienione cechy roślin nie był jednoznaczny. Największą zawartość barwników asymilacyjnych i najbardziej intensywny przebieg wymiany gazowej wykazywały liście roślin traktowanych Fe(NO₃)₃. Aplikacja nieorganicznych soli żelaza i Fe-Cytr. wpłynęła na istotny wzrost liczby brodawek wiązanych na korzeniach fasoli i ich masy. Najwięcej brodawek wytworzyły na korzeniach rośliny traktowane Fe-Cytr., a brodawek o największej masie – Fe(NO₃)₃. Dodatek mocznika do roztworów żelaza wpłynął na wzrost wartości wskaźnika transportu żelaza, a spadek zawartości żelaza, karotenoidów, przebiegu wymiany gazowej w liściach oraz liczby i masy brodawek korzeniowych.

183-193