Hodowla podkładek dla drzew pestkowych jest bardzo ważna dla sadownictwa. W wielu krajach uzyskano liczny materiał hodowlany dla czereśni, wiśni i śliwy. Analizę przeprowadzono w Cacak (Serbia zachodnia) w latach 2006–2007, w celu zbadania głównych cech morfologicznych części nadziemnej i systemu korzeniowego odrostów, pochodzących z krzewów matecznych trzech nowo wyhodowanych podkładek wegetatywnych dla drzew pestkowych, zwłaszcza śliwy, brzoskwini i moreli. Podkładki wegetatywne rozwinęły się z wyhodowanego materiału genetycznego i oznaczono je w sposób następujący: FA 2/53 (Prunus domestica L.), FA 5/7 (P. domestica L.) oraz FA 6/209 (P. cerasifera Ehrh.). Analiza odrostów podkładek wegetatywnych polegała na badaniu następujących cech morfologicznych: a) długości części nadziemnej, b) liczby pędów na części nadziemnej, c) liczby korzeni, d) długości korzeni oraz e) objętości, masy i rodzaju korzeni. Podkładki wytworzyły dobrze rozwinięty system korzeniowy oraz dobrze wyrośniętą część nadziemną. Podkładka wegetatywna FA 2/53 może być klasyfikowana jako podkładka słaborosnąca, FA 5/7 jako półkarłowa (nieco silniej rosnąca niż podkładka wegetatywna FA 2/53 ), zaś FA 6/209 jako półkarłowa podkładka wegetatywna dla drzew pestkowych.

203-212