Analiza składu chemicznego próbek z pięciu odmian zbóż (33 próby) zebranych w jednym roku doprowadziła do wniosku, że największe zmiany i statystycznie istotne różnice (P≤0,01) wśród zbóż istniały w ich zawartości białka, włókna surowego oraz następujących frakcji węglowodanowych: NDF, ADF, TDF, IDF i SDF. Analizowane ziarna pszenicy ozimej i żyta ozimego różnią się istotnie (P≤0,01) od innych ziaren zbóż w ich zawartości magnezu, potasu, sodu, fosforu, manganu, cynku i wykazano różnicę istotną statystycznie (P≤0,05) w zawartości wapnia i miedzi. Średnia całkowita zawartość aminokwasów była najwyższa w pszenicy, a najniższa w ziarnie jęczmienia ozimego. Lizyny to pierwszy aminokwas ograniczający (CS) jakość białka we wszystkich badanych odmianach zbóż, z wyjątkiem żyta, gdzie to tryptofan okazał się aminokwasem ograniczającym wartość odżywczą dla zwierząt (WE). Wysoka zawartość aminokwasów egzogennych (EAA) znalazło odzwierciedlenie w indeksie EAAI, który dla WH wahała się od 71% (jęczmień jary) do 84% (pszenżyto ozime) oraz WE z 51% (jęczmień ozimy) do 60% (pszenżyto ozime).

37-50