Materiał badawczy stanowiło 87 maciorek rasy suffolk podzielonych na grupę kontrolną – 1 i doświadczalną – 2. Obie grupy żywione były paszami gospodarskimi wg norm DLG. Zwierzęta z grupy doświadczalnej otrzymywały dodatek odżywczego koncentratu pektynowego o działaniu odpornościowym (KO) produkowanego na bazie pektyn jabłkowych. Preparat podawano matkom w ilości ok. 10 g na osob. na dzień wymieszany z paszą treściwą co siedem dni w okresie stanówki, co trzy dni w okresie ciąży i codziennie w okresie odchowu jagniąt. Jagnięta odchowywano przy matkach. Od 14. dnia życia ich dietę uzupełniano o dodatek ocenianego preparatu wymieszanego ze śrutą owsianą, a później z mieszanką treściwą w ilości 10% danej paszy. Oceniono wyniki rozrodu 87 maciorek określając ich płodność, plenność, odchów jagniąt i wskaźniki użytkowości rozpłodowej. Na podstawie masy ciała jagniąt w 2. dniu po urodzeniu oraz w wieku 1. mies., 56 i 90 dni, a także dobowych przyrostów masy ciała w poszczególnych okresach badawczych dokonano oceny wzrostu odchowywanego potomstwa. W statystycznym opracowaniu uzyskanych wyników zastosowano jednoczynnikową (dodatek preparatu) analizę wariancji. Stwierdzono, że matki obu grup cechowały się podobną i bardzo małą płodnością (54,7–58,2%). Zastosowany preparat pektynowy istotnie (P≤0,01) wpłynął na wartość wskaźnika plenności badanych owiec. W tym zakresie maciorki z grupy doświadczalnej były o ponad 32 jednostki procentowe lepsze od owiec z grupy kontrolnej. Podobna tendencję obserwowano w odniesieniu do odchowu jagniąt oraz wartości wskaźników użytkowości rozrodczej. Zważone w 2. dniu po urodzeniu potomstwo obu grup matek miało zbliżoną masę ciała. Od 1. miesiąca życia obserwowano istotną przewagę jagniąt z grupy doświadczalnej zarówno w zakresie masy ciała, jak i przyrostów dobowych. Przy ostatnim ważeniu, w wieku 90 dni, jagnięta otrzymujące dodatek preparat KO były istotnie cięższe (P≤0,01) od swych rówieśników z grupy 1. W całym doświadczeniu jagnięta z grupy drugiej cechowały się o ok. 26 g większymi przyrostami (P≤0,05) w porównaniu z jagniętami z grupy pierwszej, przy czym wartości wskaźników tempa wzrostu zwierząt w obu grupach były zbliżone.

51-62