Preparaty otrzymane z arniki są szeroko używane w leczeniu stanów pourazowych oraz chorób o podłożu zapalnym. Celem pracy było określenie i porównanie aktywności antyoksydacyjnych oraz zdolności do hamownia aktywności lipooksygenazy (LOX) i oksydazy ksantynowej (XO) przez nalewki z różnych części A. montana (AM) i A. chamissonis (AC) w aspekcie zawartości związków polifenolowych. Na podstawie wartości IC₅₀ sądzić można, iż aktywne składniki AM działają głównie jako inhibitory OX, podczas gdy LOX była skuteczniej hamowana przez próby otrzymane z AC. Najwyższą aktywnością przeciwrodnikową charakteryzowały się nalewki z koszyczków AM oraz ziela AC. Wszystkie badane próby wykazały wysoką zdolność do redukcji (IC₅₀ od 10,96 do 11,84 mg/ml) i peroksydacji lipidów (IC₅₀ od 10,00 do 15,09 mg/ml). Nalewki z arniki wykazały wysoką aktywność antyoksydacyjną oraz zdolność do inhibicji OX I LOX, co może wskazywać na ich użyteczność w zapobieganiu lub łagodzeniu przebiegu chorób o podłożu wolnorodnikowym. Ponadto otrzymane rezultaty wskazują na fakt, iż AC może być wartościowym surowcem zielarskim.

15-27