Pietruszka naciowa jako warzywo przyprawowe bogate w witaminy, związki mineralne i olejki eteryczne posiada w krajach Europy Zachodniej szerokie zastosowanie w postaci świeżej, suszonej bądź mrożonej dla podniesienia wartości smakowej wielu potraw. W Polsce wykorzystuje się najczęściej w tym celu liście pietruszki korzeniowej. Brak jest dotychczas w literaturze światowej danych odnośnie wpływu nawożenia azotem na plon i jakość różnego typu odmian pietruszki naciowej. W doświadczeniu polowym przeprowadzonym w latach 2005–2007 azot w tej samej dawce wynoszącej 160 kg N∙ha^-1 stosowano w całości przedwegetacyjnie bądź w dawce podzielonej (80 + 80 kg N∙ha^-1 i 80 + 40 + 40 kg N∙ha^-1). W badaniach uwzględniono także obniżoną do 120 kg N∙ha^-1 dawkę tego składnika (40 + 40 + 40 kg N∙ha^-1). Przedmiotem oceny była wielkość plonu liści oraz zawartość suchej masy, witaminy C, azotu ogółem i azotanów w liściach dwóch odmian pietruszki (Paramount i Titan) w 3 kolejnych terminach zbioru. Niezależnie od metody nawożenia N odmiana Paramount posiadająca liście kędzierzawe wydała większy plon liści, z większym udziałem blaszek liściowych, zawartością witaminy C przy większej jednocześnie tendencji do gromadzenia azotanów niż odmiana Titan. Przedwegetacyjne zastosowanie całej dawki azotu wpłynęło korzystniej na plonowanie pietruszki jedynie w I terminie zbioru, przyczyniło się jednocześnie do mniejszej zawartości witaminy C i większej akumulacji azotanów oraz zawartości N ogólnego w stosunku do dawki podzielonej. Najlepsze wyniki w uprawie tej rośliny zapewniło nawożenie w dawce 80 kg N∙ha^-1 przed posadzeniem rozsady oraz takiej samej ilości tego składnika w dwóch dawkach pogłównych bezpośrednio po przeprowadzeniu kolejnych zbiorów. Zawartość suchej masy, witaminy C i azotanów w liściach ulegała obniżeniu, zaś N ogólnego zwiększeniu w miarę upływu okresu wegetacji.

145-154