W Polsce pospolitym gatunkiem jest żmijowiec zwyczajny (E. vulgare L.). E. vulgare należy do roślin leczniczych, ozdobnych i pszczelarskich, gdyż jest źródłem pożytku nektarowego i pyłkowego. Kwiaty te licznie odwiedzają trzmiele i pszczoły. Kwitnące okazy żmijowca zwyczajnego zbierano w rejonie Lublina. Obserwacje kwiatów i ich fragmentów przeprowadzono przy użyciu mikroskopii stereoskopowej. Mikromorfologię nektarnika w początkowej fazie sekrecji nektaru obserwowano w skaningowym mikroskopie elektronowym. Określono obfitość nektarowania i wydajność pyłkową roślin oraz grupy owadów odwiedzające kwiaty tego gatunku. Stwierdzono, że nektarnik położony u nasady zalążni słupka jest zrośnięty z jej dolną częścią. Nektar wydzielany jest za pośrednictwem licznych aparatów szparkowych położonych w epidermie nektarnika. Rozpoczynająca się w pąku sekrecja nektaru trwa przez całe życie kwiatu (3–4 dni). W ciągu tego okresu jeden kwiat żmijowca zwyczajnego wydziela 2,14 mg nektaru o wysokiej koncentracji cukrów (48%). Wydajność cukrowa kwiatów wynosi średnio 9,8 mg/10 kwiatów. Kwiaty rozpoczynają pylenie w stadium pękającego pąka i uwalniają najwięcej pyłku w godzinach przedpołudniowych. Masa pyłku wytwarzana przez 10 kwiatów wynosi 5,4 mg. Z badań wynika, że Kwiaty E. vulgare są bardzo dobrym źródłem pożytku nektarowego i pyłkowego.

187-196