W niniejszej pracy po raz pierwszy zbadano żywotność pyłku in vitro oraz kiełkowanie w nieuszkodzonych pyłkach oraz wzrost łagiewki pyłkowej w kiełkujących pyłkach pięciu popularnych odmianach granatu hodowanych w Chorwacji, a także Bośni i Hercegowinie. Żywotność pyłku wahała się od 36,73% (odm. Konjski Zub) do 51,80% (odm. Barski) w teście dwuoctanu fluorescencyjnego (FDA). Średni procent kiełkowania pyłku kształtowało się na najniższym poziomie 6,83% w odmianie Konjski Zub, a na najwyższym –42,51% w odmianie Glavas. Spośród pożywek do kiełkowania generalnie 0,2 agar + 10% sacharoza + 5 ppm H₃BO₃ dawały lepsze wyniki w uzyskiwaniu wyższego poziomu kiełkowania pyłku dla wszystkich odmian. W pyłkach kiełkujących tychże pięciu odmian znaczące różnice zaobserwowano w długości łagiewki pyłkowej. Zmierzono średnie długości łagiewki pyłkowej u pięciu odmian, a długość minimalna wynosiła 302 μm w odmianie Konjski Zub, a maksymalna 344 μm w odmianie Ciparski. Wyniki wskazywały, że istniały oczywiste różnice w zdolności kiełkowania pyłku u odmian rosnących w tych samych warunkach środowiskowych i różnice te należy brać pod uwagę przy zakładaniu sadu, aby uzyskać wyższy plon.

297-305