Owoce pomidora, stanowiące surowiec dla przemysłu przetwórczego mogą być zbierane ręcznie lub mechanicznie, za pomocą kombajnu. Takie cechy nowych odmian, jak prawie jednoczesne wiązanie owoców, duża trwałość owoców oraz powolne ich przejrzewanie umożliwiają rezygnację z tradycyjnego wielokrotnego zbioru. Ograniczenie liczby zbiorów oraz wprowadzenie zbioru mechanicznego to wyraz dążenia do zmniejszenia nakładów ponoszonych na zbiór. Podczas badań przeprowadzonych w latach 2009–2010 oceniono wielkość i strukturę plonu owoców kilku odmian pomidora polecanych dla przemysłu przetwórczego. Owoce pochodziły ze zbioru jednorazowego, przeprowadzonego w drugiej połowie września. Największym plonem owoców i najlepszą strukturą plonu wyróżniały się odmiany Dyno F₁ i Benito F₁. Odmiany Asterix F₁ i Tenorio F₁ plonowały na zbliżonym poziomie, a cechą niekorzystną w ich strukturze plonu był duży udział owoców małych (o średnicy od 4,0 do 3,5 cm) i bardzo małych (poniżej 3,5 cm). Plon owoców pomidora w kolejnych latach był istotnie zróżnicowany i uzależniony od warunków pogodowych. Wykazano, że w przypadku odmian o dłuższym okresie wegetacji, a do takich zaliczane są odmiany polecane do przemysłu przetwórczego, nie zawsze możliwy jest zbiór całego plonu. W pierwszym roku badań owoce dojrzałe stanowiły 94,9%, w drugim roku – 80,7%. Duża liczba owoców niedojrzałych znacznie utrudnia przeprowadzenie zbioru mechanicznego pomidora.

319-329