Badania przeprowadzono w latach 2006/2007-2008/2009 na podstawie doświadczenia założonego w 2005 roku w Gospodarstwie Doświadczalnym Bezek (51^o19’ N; 23^o25’ E), należącym do Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Oceniano wpływ systemów uprawy roli (uprawa płużna i uprawa konserwująca z jesiennym lub wiosennym talerzowaniem międzyplonów) oraz stosowania różnych międzyplonów w monokulturze pszenicy jarej na wybrane właściwości chemiczne gleby rędzinowej. Uprawa konserwująca w porównaniu z uprawą płużną wpłynęła na zwiększenie zawartości węgla organicznego, azotu i potasu oraz na zmniejszenie zawartości fosforu w wierzchniej warstwie gleby (0-20 cm). Największą zawartość magnezu i siarki siarczanowej oznaczono w glebie spod uprawy konserwującej, gdzie międzyplony talerzowano wiosną. Międzyplon ścierniskowy z gorczycy białej wpłynął na zwiększenie zawartości S-SO4 w glebie w porównaniu z kontrolą i z pozostałymi poletkami, na których wysiewano międzyplony. Zawartość węgla organicznego w glebie, gdzie jako międzyplony wysiewano koniczynę czerwoną, życicę westerwoldzką oraz gorczycę białą, była większa niż w stanowisku po facelii błękitnej oraz na poletkach bez międzyplonów. Największą zawartość fosforu w glebie określono w kombinacji z wsiewką międzyplonową koniczyny czerwonej, kontroli oraz z facelią błękitną. Najwyższą zawartość potasu w glebie stwierdzono na poletkach z życicą westerwoldzką i gorczycą białą. Jesienią zawartość P, K, oraz S-SO₄ w glebie była istotnie mniejsza niż wiosną. Podobną tendencję stwierdzono dla azotu i magnezu. Zawartość węgla organicznego, potasu, magnezu i siarki siarczanowej w glebie zwiększała się w kolejnych latach badań. Największą zawartość fosforu stwierdzono w pierwszym, a azotu w drugim roku badań.

77-92