Badania przeprowadzono w pięciu różniących się trofią (od mezo- do hypertrofii) jeziorach poleskich w latach 2000-2001. Ryby odławiano: agregatem prądotwórczym, sieciami S-REV Norden („gill nets”) i żakami. Udział sumika zarówno w liczebności (70,7-3,6%), jak i biomasie (2,4-43%) ichtiofauny spadał wraz ze wzrostem trofii jezior, rosła natomiast jego średnia masa i współczynnik kondycji. Najbardziej skuteczną metodą połowu, niezależnie od typu jeziora, okazał się agregat prądotwórczy, najmniej efektywnym narzędziem – sieci typu „gill nets”. Najbardziej selektywną metodą odłowu były żaki, które mogą być polecane do kontroli liczebności sumików w wodach chronionych.

131-140