Przeprowadzono w latach 1981-2000 badania jezior Czajcze, Domysławskie, Grodno, Kołczewo, Koprowo, Liwia Łuża, Rabiąż, Resko Przymorskie, Warnowo, Wisełka i Żółwińskie. Na podstawie badań stwierdzono, że wszystkie zbiorniki są nieodporne lub mało odporne na degradację. Zlewnie badanych jezior cechują się przeciętna zdolnością uruchamiania ładunku biogenów zdeponowanych na ich obszarze, zlewnia jeziora Resko Przymorskie odznacza się dużą możliwością dostarczania materii. Wszystkie badane akweny podlegają intensywnemu procesowi eutrofizacji. Zgodnie z zastosowanymi metodami są to jeziora eutroficzne, hipertroficzne, silnie eutroficzne, bądź z pogranicza eutrofii i hipertrofii [Vollenweider 1989]. Najniższym poziomem trofii cechowało się jezioro Grodno. Znaczny poziom trofii badanych zbiorników potwierdzają występujące w nich warunki tlenowe. W okresie letnim wyrażają się one sięgającym 180-200% przetlenieniem wód powierzchniowych oraz deficytami tlenu w wodach przydennych.

141-158