Biofortyfikacja warzyw w jod może być alternatywnym do jodowania soli kuchennej sposobem wprowadzenia tego pierwiastka do diety człowieka. Opracowanie agrotechnicznych zasad jego aplikacji wymaga określenia wpływu jodu na procesy fizjologiczne i biochemiczne roślin w tym na gospodarkę mineralną i jakość biologiczną plonu. Celem badań było określenie oddziaływania jodu oraz doglebowej aplikacji sacharozy na efektywność biofortyfikacji w jod, plon, gospodarkę azotem oraz jakość biologiczną szpinaku. W latach 2009–2010 przeprowadzono doświadczenie wazonowe z uprawą szpinaku Spinacia oleracea L. odmiany ‘Olbrzym Zimowy’ na glebie mineralnej. Badaniami objęto zróżnicowane kombinacje z przedsiewnym nawożeniem jodem (w formie KI) i doglebową aplikacją sacharozy: 1) –kontrola (nienawożona jodem i bez aplikacji sacharozy), 2) –1 mg I dm^-3 gleby, 3) –2 mg I dm^-3 gleby, 4) –1 mg I + 1 g sacharozy dm^-3 gleby i 5) –2 mg I + 1 g sacharozy dm^-3 gleby. W porównaniu z kontrolą we wszystkich badanych kombinacjach z nawożeniem jodem oraz jodem z dodatkową aplikacją sacharozy stwierdzono istotne zwiększenie zawartości jodu, azotu ogółem i szczawianów rozpuszczalnych oraz zmniejszenie zawartości azotanów(V) i suchej masy w szpinaku. Najwyższą zawartość jodu stwierdzono w liściach roślin nawożonych 2 mg I + 1 g sacharozy dm^-3 gleby. Łączna aplikacja jodu i sacharozy w porównaniu z kontrolą powodowała obniżenie zawartości wolnych aminokwasów. Dodatkowa aplikacja sacharozy przy obydwu dawkach nawożenia jodem powodowała zmniejszenie zawartości azotanów(V) oraz azotu ogółem w szpinaku. Nawożenie jodem w obydwu dawkach (1 i 2 mg I dm^-3 gleby), aplikowanym oddzielnie oraz łącznie z sacharozą nie miało istotnego wpływu na plon, zawartość azotanów(III), związków fenolowych i cukrów w szpinaku oraz na zawartość jodu w glebie po uprawie roślin.

51-63