Badano wpływ 4 cytokinin: BA (4,4; 11,1; 22,2 µmol·dm^-3), kinetyny (4,7; 11,6; 23,3 µmol·dm^-3), 2iP (4,9; 12,3; 24,6 µmol·dm^-3), TDZ (4,5; 11,4; 22,7 µmol·dm^-3), zastosowanych w pożywce Murashige i Skoog (MS), na namnażanie pędów rabarbaru (Rheum rhaponticum ‘Karpow Lipskiego’). Pędy użyte do doświadczenia pochodziły z aseptycznych kultur zespołów pędów. Ukorzenione pędy (z wyjątkiem kombinacji z TDZ) po aklimatyzacji sadzono do doniczek do substratu torfowego, gdzie rosły 4 tygodnie. Następnie przesadzano je w pole i uprawiano przez 8 miesięcy. Stwierdzono korzystny wpływ cytokinin na liczbę liści i formowanie nowych pędów w kulturze in vitro. Największą liczbę pędów kątowych uzyskano na pożywce uzupełnionej BA 11,1–22,2 µmol·dm^-3. Zastosowanie kinetyny (4,7–11,6 µmol·dm^-3) lub 2iP 12,3 µ mol·dm^-3 wpływało silnie stymulująco na wzrost elongacyjny pędów oraz wielkość blaszki liściowej. TDZ we wszystkich badanych stężeniach powodował istotne zahamowanie wzrostu pędów. BA i TDZ wywierały niekorzystny wpływ na ukorzenianie pędów. Na pożywce kontrolnej (bez regulatorów wzrostu) oraz na pożywkach zawierających kinetynę lub 2iP, 100% pędów formowało korzenie. Po okresie 8 miesięcy, obejmującym zimę i początek wegetacji, przeżywalność roślin wynosiła 80–100%. Stwierdzono, że 2iP 12,3 µmol·dm^-3 wykazywała największy wpływ następczy na wzrost roślin. Rośliny otrzymane z mikrosadzonek pochodzących z pożywek z 2iP miały wyrównany i zwarty pokrój, wykształciły więcej liści w rozecie, o istotnie większych blaszkach liściowych oraz dłuższych i grubszych ogonkach liściowych niż rośliny pochodzące z innych zastosowanych pożywek.

75-87