Uprawa roślin zielarskich ma na celu uzyskanie wysokiego plonu surowca o dużej zawartości substancji biologicznie czynnych oraz innych ważnych związków, także o charakterze odżywczym. W latach 2008–2010 (luty – maj) przeprowadzono badania nad zależnością pomiędzy odmianą, dawką azotu (NH₄NO₃), dawką potasu (K₂SO₄) a składem chemicznym ziela bazylii. Przedmiotem badań były rośliny bazylii dwóch polskich odmian: Kasia i Wala oraz formy zielonolistnej, popularnej na krajowym rynku świeżych ziół. Bazylię uprawiano w szklarni, w doniczkach o pojemności 4 dm³. Zastosowano cztery dawki azotu oraz dwie dawki potasu. W zebranym w okresie pełni kwitnienia zielu oznaczono zawartość suchej masy, N-NH₄ i N-NO₃, azotu ogółem, potasu oraz białka. Wykazano, że średnia zawartość suchej masy w zielu badanych roślin bazylii wynosiła 13,20% i była istotnie uzależniona od odmiany oraz dawki stosowanego azotu. Najwięcej (15,47%) suchej masy stwierdzono w zielu roślin odmiany Wala. Wzrastające dawki azotu powodowały zwiększenie zawartości białka w zielu bazylii. Najwięcej (26,13% s.m.) białka stwierdzono w zielu roślin żywionych najwyższą dawką azotu. Rośliny otrzymujące więcej potasu charakteryzowały się większą (23,24% s.m.) ilością białka w zielu niż rośliny otrzymujące mniej tego składnika (22,31% s.m.). Średnia zawartość azotu azotanowego w badanym materiale zielarskim wynosiła 0,78% s.m. Rośliny odmiany Wala odznaczały się istotnie mniejszą (0,66% s.m.) ilością azotu azotanowego niż pozostałe. Wykazano ponadto zwiększenie zawartości azotu ogółem, azotu amonowego i azotanowego oraz potasu w zielu bazylii, pod wpływem zwiększonej dawki azotu.

217-232