Badania przeprowadzono w latach 2003/2004-2004/2005 w gospodarstwie rolnym w okolicach Śremu. Doświadczenie polowe założono w układzie losowanych bloków w czterech powtórzeniach dla każdej kombinacji. Badanym czynnikiem były zróżnicowane dawki fosforu i potasu, przy stałym poziomie nawożenia azotem w ilości 180 kg N·ha^-1. Uzyskane plony nasion rzepaku były wysokie i istotnie różniły się tylko w porównaniu z obiektem kontrolnym. Rzepak uprawiany w stanowisku o bardzo wysokiej zasobności w fosfor i średniej w potas nie reagował na bieżące nawożenie tymi pierwiastkami. Wysokie plony rzepaku uwarunkowane były także korzystnym przebiegiem warunków meteorologicznych w fazach krytycznych pobierania składników. Analiza korelacji pomiędzy plonem nasion a zawartością składników w liściach rzepaku, określona w fazie rozety liściowej, wykazała, że głównym składnikiem decydującym o plonie roślin była zawartość azotu. Ocena stanu odżywienia roślin w fazie krytycznej przeprowadzona za pomocą programu do interpretacji danych materiału roślinnego dowiodła, że pierwiastkami limitującymi plony nasion rzepaku niezależnie od lat badań były wapń, fosfor i potas. Pomimo bardzo wysokiej zasobności gleby w fosfor i średniej w potas rośliny były niewystarczająco odżywione potasem, a zawartość fosforu w roślinie oscylowała na granicy stanu dolnego dobrego zaopatrzenia. Największą zawartością tłuszczu charakteryzowały się nasiona zebrane z obiektu kontrolnego (46,7%-49,63%).

57-68