W doświadczeniu badano parametry kiełkowania i początkowego wzrostu rzepaku ozimego podlewanego wodnymi wyciągami z resztek pożniwnych, samosiewów rzepaku ozimego oraz wodnymi wyciągami z gleby po jego zbiorze. Czynnikami doświadczenia były rodzaje wodnych wyciągów z: a) łodyg; b) łuszczyn i c) z młodych roślin rzepaku ozimego oraz ich stężenia: 0,25; 0,5 i 1%. Kontrolę (0%) stanowiła woda destylowana. Dodatkowo w drugiej serii badano wyciągi z gleby z pól o różnym udziale rzepaku ozimego w zmianowaniu: 0, 33, 66 i 100%. Nasiona podlewane wyciągiem z młodych roślin rzepaku wykazywały istotnie mniejszą energię i zdolność kiełkowania, a siewki miały istotnie mniejszą wysokość i krótsze korzenie zarodkowe w porównaniu z podlewanymi wyciągami z łuszczyn i łodyg rzepaku ozimego. Niezależnie od rodzaju wyciągu istotnie słabsze wyniki kiełkowania nasion i początkowego wzrostu siewek rzepaku ozimego odnotowywano wraz ze wzrostem stężenia wyciągów z rzepaku ozimego. Wyciągi z gleby po 3-letniej monokulturze rzepaku ozimego istotnie zmniejszały energię kiełkowania i długość korzeni. Stwierdzono także tendencje do obniżenia zdolności kiełkowania i wysokości siewek w porównaniu z roślinami podlewanymi wodą destylowaną lub wyciągiem z gleby, na której rzepak nie był uprawiany w ostatnich trzech latach.

135-142