W latach 2000-2001 badano skutki stałej presji stad kormoranów na zespół ichtiofauny w drugorzędowej rzece pstrągowej Dyje w Parku Narodowym Rzeki Dyje (zlokalizowanym na granicy między Republiką Czeską a Austrią). Badania stanowiły kontynuację wcześniejszych prac ichtiologicznych prowadzonych w tym rejonie w latach 1997-1998 po masowej inwazji dużego stada kormoranów (250 osob.). Próbki do badań ichtiologicznych pobierano na tych samych 4 odcinkach cieku przy użyciu agregatu prądotwórczego. Dla określenia wskaźników saprobiotycznych w cyklu rocznym pobierano próbki zoobentosu. Stan zespołu ichtiofauny w rzece określano przy użyciu podstawowych metod ichtiologicznych. Stabilność zespołu ichtiofauny określono przy użyciu wskaźników różnorodności (H΄) i stabilności (E), które zmieniały się odpowiednio w zakresie od 0,082-1,739 i 0,045-0,806, a najniższe ich wartości uzyskano dla badanych odcinków rzeki 2 i 3. Występowanie pstrąga potokowego zmieniało się w zakresie od 68 do 349 osob.·ha-1, a lipienia od 0 do 23 osob.·ha^-1 (brak było tych ryb na odcinku 2 i 4.). Biomasa ogólna zespołu ichtiofauny wahała się w granicach od 15,3 do 128,5 kg·ha^-1. Stwierdzono znaczny wzrost występowania głowacza, Cottus gobio (w liczbie 30 557 osob.·ha^-1 i biomasie 123,3 kg·ha^-1 na odcinku 3 w 2001 roku) jako wynik gwałtownego zmniejszenia się gęstości populacji pstrąga potokowego. W badaniach przeprowadzonych w latach 2000-2001 stwierdzono, że biomasa ogólna ryb wynosiła tylko 48,6 kg·ha^-1 (spadek o 54%), w tym pstrąga potokowego 18,9 kg·ha^-1 (spadek o 60%) a lipienia 1,1 kg·ha^-1 (spadek o 90%). Niekorzystne zmiany w zespole ichtiofauny rzeki Dyje potwierdziły również połowy wędkarskie, które w odniesieniu do lipienia były bliskie 0 (w 2001 roku tylko 0,1 kg·ha^-1). Analizy próbek bentosu (wskaźnik saprobowości w zakresie 1,18-1,48) potwierdziły wysoką jakość wody (oligosaprobową), typową dla środowiska pstrąga i lipienia.

247-254