Mszyce charakteryzują się specyficzną budową morfologiczną oraz wykazują wysoki potencjał biotyczny. Opanowały przede wszystkim strefę umiarkowaną półkuli północnej. Celem niniejszych badań było prześledzenie biologii rozwoju, dynamiki populacji i szkodliwości Phyllaphis fagi (L.) (Hemiptera: Aphididae: Phyllaphidinae) zasiedlającej Fagus sylvatica (L.) i jego dwie odmiany ‘Pendula’ i ‘Atropunicea’. Parametry demograficzne tej mszycy były określane w warunkach polowych, na drzewach rosnących na terenach zieleni miejskiej Lublina. Najwyższe zagęszczenie zimujących jaj obserwowano w spękaniach kory w rozwidleniach pędów. Najkrótszym okresem prereprodukcji i reprodukcji oraz najwyższą płodnością charakteryzowało się drugie pokolenie mszyc. Okresy prereprodukcji i reprodukcji kolejnych pokoleń P. fagi wydłużały się przy jednoczesnym zmniejszaniu płodności samic. Notowano znaczne różnice w liczebność mszyc na drzewach buka zwyczajnego i jego odmianach ‘Pendula’ i ‘Atropunicea’, jednak nie były one istotne statystycznie. Żerowanie mszyc powodowało zwijanie się blaszek liściowych wzdłuż nerwu głównego. Wyraźne uszkodzenia były widoczne nawet w czasie obecności pojedynczych osobników na liściu. Obniżenie wartości dekoracyjnych drzew obserwowano już w czerwcu.

3-11