Seler naciowy należy do cennych roślin warzywnych ze względu na właściwości dietetyczne, smakowe i lecznicze. Jest rośliną klimatu umiarkowanie chłodnego dobrze plonującą w warunkach klimatycznych naszego kraju, przy odpowiednim doborze odmian i gleby. W doświadczeniu wazonowym prowadzonym w dwóch jednorocznych seriach (lata 2001, 2002) badano wpływ różnych stężeń Tytanitu stosowanego jedno- i dwukrotnie na tle nawożenia NPK, w porównaniu z obiektem kontrolnym i nawożonym mineralnie (NPK), na plon całej biomasy, ogonków i blaszek liściowych selera naciowego oraz zawartość tytanu, żelaza, manganu i miedzi. Wymienione pierwiastki odgrywają główną rolę w procesie fotosyntezy, dane literaturowe podają, że tytan również pełni istotną funkcję w tym procesie. Stwierdzono korzystny wpływ nawożenia dolistnego Tytanitem na zwiększenie się plonu rośliny testowej. Największy plon biomasy selera uzyskano po zastosowaniu największej dawki Tytanitu. Ilość stosowanych zabiegów spowodowała niewielkie zmiany w plonowaniu testowanej rośliny. Zanotowano średnio większą bioakumulację tytanu, żelaza i manganu w blaszkach liściowych selera naciowego niż w ogonkach liściowych w I i II roku badań. Największe stężenie Tytanitu zastosowane jedno- i dwukrotnie spowodowało zmniejszenie bioakumulacji Fe i Mn w badanych częściach selera w I i II roku doświadczenia. Najwięcej Cu zanotowano na obiekcie kontrolnym, nawożonym NPK oraz pod wpływem aplikacji Tytanitu w najmniejszych stężeniach. Wyniesienie Ti i Mn było średnio dwukrotnie większe z plonem blaszek liściowych selera niż z plonem ogonków liściowych, natomiast Fe i Cu większe z plonem ogonków liściowych niż blaszek liściowych.

69-80