Wielkość i jakość surowca zielarskiego obniżają grzyby patogeniczne. W przypadku kminku zwyczajnego takim patogenem jest Septoria carvi. W okresach wegetacji grzyb występuje ze zmiennym nasileniem, co jest związane z jego wymaganiami życiowymi. W obecnych badaniach ustalono, że wzrost kolonii grzyba jest możliwy w temperaturze od 0 do 30^oC, przy optimum od 20 do 25^oC, a zarodnikowanie w temperaturze od 10 do 30^oC, przy optimum w 25^oC. Wykazano, że najbardziej przydatnym podłożem do izolacji S. carvi z roślin kminku zwyczajnego jest pożywka maltozowa oraz pożywka maltozowa z odwarem z liści tej rośliny. Piknidia i zarodniki konidialne grzyba, niezbędne do identyfikacji gatunku, tworzą się najszybciej na pożywkach maltozowej z odwarem z liści lub z rozłupek kminku zwyczajnego oraz na pożywce PDA i podłoża te należy stosować do hodowli S. carvi.

93-107