Orzech włoski ze względu na dekoracyjny pokrój korony jest drzewem często spotykanym w parkach i ogrodach Lublina. Obecność orzecha włoskiego w krajobrazie miejskim prowokuje do głębszego przeanalizowania występującej na nim fauny. Celem pracy było prześledzenie zmian liczebności w nawiązaniu do układu warunków pogodowych oraz ustalenie bionomii Panaphis juglandis (Goeze) zasiedlającej drzewa Juglans regia L. Badania prowadzono na orzechu włoskim (Juglans regia L.) w Lublinie w latach 2006–2008. Do obserwacji wyznaczono trzy stanowiska: ogrodowe (A), parkowe (B) oraz przyuliczne (C). Określono liczebność i bionomię P. juglandis. Najliczniejsze mszyce notowano w roku 2007 na stanowisku parkowym. Przebieg warunków pogodowych znacząco wpływał na terminy wiosennego pojawu oraz jesiennego zaniku mszyc. Ciepła wiosna z niezbyt intensywnymi opadami sprzyjała rozwojowi P. juglandis. Natomiast ulewne deszcze typu burzowego i temperatury powietrza powyżej 30ºC latem ograniczały liczebność tej mszycy. W cyklu rozwojowym zaobserwowano pojawienie się kolejnych pokoleń od założycielek rodów, przez samice dzieworodne aż do pokolenia dwupłciowego. Przeprowadzono badania płodności samic. We wszystkich latach badań najwyższą średnią płodnością charakteryzowały się założycielki rodów, a najniższą stwierdzono u samic pokolenia obupłciowego. Najbardziej płodne samice dzieworodne (68,4 larwy · samica^-1) obserwowano wiosną 2006 r. na stanowisku przyulicznym. Podjęto również obserwacje dotyczące określenia miejsca i terminu występowania oraz liczby jaj mszyc na zdrewniałych pędach Juglans regia L. Największą liczbę jaj odnotowano 2008 r. w stanowisku parkowym.

53-70