Grzybień biały – lilia wodna – Nymphaea alba L. wśród miłośników oczek wodnych cieszy się wielką popularnością. O dekoracyjności roślin świadczą okazałe kwiaty oraz pływające liście. Celem badań było określenie stanu zdrowotnego grzybienia białego oraz identyfikacja mikobiota towarzyszących mu w okresie wegetacji i powodujących symptomy chorób. Badania prowadzono w dwudziestu oczkach wodnych na terenie województwa małopolskiego i podkarpackiego, w latach 2006, 2008–2010. Stwierdzono, że plamistość i nekrozy liści powodował kompleks grzybów i grzybów chromistopodobnych z rodzajów: Alternaria, Aspergillus, Cladosporium, Cylindrocarpon, Fusarium, Mortierella, Mucor, Paecilomyces, Penicillium, Phialophora, Phoma, Phytophthora, Pythium, Sordaria, Trichoderma i inne. Roślinom grzybienia białego najczęściej towarzyszyły: A. alternata, P. verrucosum v. verrucosum, P. expansum, Paecilomyces farinosus, Cylindrocarpon destructans, Sordaria fimicola, Mucor hiemalis f. hiemalis i Fusarium oxysporum. Grzyby najsilniej kolonizowały rośliny grzybienia w okresie jesiennym. Stwierdzono, że chorobotwórcze grzyby i grzyby chromistopodobne towarzyszące wegetacji grzybienia białego, powodując różnorakie przebarwienia i nekrozę, przyczyniały się do destrukcji tkanek, czego skutkiem było obniżenie walorów dekoracyjnych roślin.

167-172