Od wielu lat na świecie obserwuje się wzrost spożycia żywności ekologicznej. Polska, z relatywnie czystym środowiskiem i mało intensywnym rolnictwem, jest krajem szczególnie predestynowanym do prowadzenia upraw metodami ekologicznymi. Lepsza jakość odżywcza żywności ekologicznej w porównaniu z żywnością konwencjonalną jest tematem wielu kontrowersji. Badania dotyczące porównania wpływu uprawy konwencjonalnej i ekologicznej na właściwości soków z marchwi, selera i buraka ćwikłowego prowadzone były w roku 2009. Analizami objęto 39 plantacji zlokalizowanych w czterech województwach: małopolskim, podkarpackim, mazowieckim oraz lubelskim. Wszystkie gospodarstwa prowadzące uprawy ekologiczne posiadały ważne certyfikaty zgodne z rozporządzeniem UE 2092/91. Z pobranych surowców warzywnych tłoczono w prasie hydraulicznej soki mętne. Po mineralizacji mikrofalowej soków w HNO₃ oznaczono w nich zawartość składników pokarmowych: P, K, Mg, Ca, S, Fe, Zn, Mn, Cu, B, jak również Na, Cd, Pb i Ni metodą ICP-OES. Ponadto oznaczono zawartość azotu amonowego i azotanowego metodą FIA. Soki z selera posiadały największą zawartość P, K, Mg, Ca, Fe, Zn, B oraz metali ciężkich Cg i Pb, podczas gdy soki z marchwi zawierały najwięcej S i Na. Generalnie konwencjonalny sposób uprawy warzyw istotnie zwiększał zawartość N-NO₃ (tylko w marchwi), Mg i Na w sokach, natomiast w sokach uzyskanych z warzyw uprawianych metodą ekologiczną wykazano najwięcej Ca. Istotnie wyższe zawartości N-NH₄ oznaczono w sokach z surowców konwencjonalnych niż ekologicznych. Wyższe zawartości kadmu stwierdzono w sokach z marchwi i buraka ćwikłowego z surowców konwencjonalnych w stosunku do ekologicznych, ale analiza statystyczna nie potwierdziła istotności obserwowanych różnic.

173-183