Zachwaszczenie łanu zależy od zawartości diaspor chwastów w glebie, warunków siedliska oraz stosowanej agrotechniki. Z czynników agrotechnicznych na stan i stopień zachwaszczenia znacząco wpływa uprawa roli. W przeprowadzonych badaniach bezorkowa i herbicydowa uprawa roli istotnie zwiększały liczbę i powietrznie suchą masę chwastów na 1 m² w łanie grochu siewnego, w stosunku do uprawy płużnej. Stwierdzono również więcej chwastów na 1 m² w pierwszym terminie oceny zachwaszczenia grochu (w fazie trzeciego liścia właściwego) niż w drugim (dojrzewania strąków i nasion). Z kolei powietrznie sucha masa chwastów była większa w drugim terminie oceny niż w pierwszym. Ponadto wykazano większą liczbę gatunków chwastów w warunkach uprawy bezorkowej (20–22 gatunki) i herbicydowej (20 gatunków) niż płużnej (14–16 gatunków). W uprawie płużnej dominowały: Amaranthus retroflexus L. i Echinochloa crus-galli (L.) P.B. (w pierwszym terminie oceny) oraz Avena fatua L. i Chenopodium album L. (w drugim terminie). W uprawie bezorkowej najliczniejszymi były: Echinochloa crus-galli (L.) P.B. i Amaranthus retroflexus L. (w pierwszym terminie), a także Fallopia convolvulus (L.) A. Löve, Avena fatua L. i Galinsoga praviflora Cav. (w drugim terminie). W herbicydowej uprawie przeważały: Echinochloa crus-galli (L.) P.B. i Matricaria inodora L. (w pierwszym terminie) oraz Matricaria inodora L. i Echinochloa crus-galli (L.) P.B. (w drugim terminie). Uproszczenia w uprawie roli zwiększyły udział chwastów wieloletnich: Cirsium arvense (L.) Scop., Elymus repens (L.) P.B. i Convolvulus arvensis L.

253-262