W pracy przedstawiono wyniki badań eksperymentalnych, których celem była ocena skuteczności działania urządzeń do rozpraszania energii. Doświadczenia przeprowadzono na modelu jazu z wypływem strumienia spod zasuwy, niecką wypadową i poziomym, sztywnym umocnieniem dna w dolnym stanowisku. Za umocnieniem dno koryta wypełnione było piaskiem (d₅₀ = 1,1 mm, (d₈₄/d₁₆)^0,5 = 1,77), gdzie przepływający strumień wody formował rozmycie. Podczas kolejnych eksperymentów modyfikowano urządzenia do rozpraszania energii, stosując w niecce szykany w dwóch różnych ustawieniach. W trakcie doświadczeń wykonywano punktowe pomiary prędkości w pionach na długości umocnień w dolnym stanowisku oraz głębokości tworzącego się w czasie trwania przepływu rozmycia. Przyjęto dwa kryteria oceny skuteczności działania urządzeń do rozpraszania energii: stopień redukcji wartości podstawowych charakterystyk turbulencji strumienia na wypadzie oraz intensywność rozmywania dna w czasie i ostateczne rozmiary lokalnego rozmycia. Szykany powodowały redukcję prędkości przy dnie na odcinku strumienia za niecką wypadową. Wpływały też na ograniczenie rozmiarów rozmycia.

59-69