Wraz z upowszechnianiem się upraw ekologicznych wzrasta znaczenie nawozów zielonych, a uprawa roślin międzyplonowych odgrywa coraz większą rolę w praktyce nie tylko rolniczej, ale i ogrodniczej. O wartości nawozowej roślin uprawianych na zielony nawóz decyduje wielkość wytworzonej przez nie biomasy, jak też ilość zgromadzonych w niej składników pokarmowych. Celem opracowania było określenie wpływu przebiegu pogody w drugiej połowie lata na wartość nawozową wybranych międzyplonów ścierniskowych pod warzywa. W badaniach uwzględniono: żyto jare (Secale cereale), owies siewny (Avena sativa), wyka siewna (Vicia sativa), gorczyca biała (Sinapis alba), facelia błękitna (Phacelia tanacetifolia), gryka (Fagopyrum esculentum), słonecznik pastewny (Helianthus annuus). Rośliny międzyplonowe uprawiane jako przedplon pod uprawę warzyw były bogatym źródłem materii organicznej oraz składników pokarmowych dla roślin następczych. Przebieg pogody miał istotny wpływ na wielkość biomasy, skład chemiczny i wartość nawozową roślin międzyplonowych. Niedobór wody oraz wysokie temperatury po opadach powodujące zaskorupienie gleby w największym stopniu ograniczały wzrost roślin międzyplonowych. Spośród badanych roślin międzyplonowych największą biomasę wytworzyły słonecznik, facelia i żyto jare, a najmniejszą wyka siewna. Gorczyca biała i słonecznik, jako rośliny międzyplonowe dostarczyły najwięcej azotu ogółem. Słonecznik był bogatym źródłem K, Ca i Mg. Najwięcej Ca pozostawiła na polu facelia błękitna, która była też dobrym źródłem K. Biomasa gryki dostarczyła dużo Mg, ale była uboga w N, P i S. Bogatym źródłem P były żyto i owies, ale okazały się ubogie w Ca i Mg. Najwięcej siarki pozostawiła biomasa gorczycy białej. Wyka siewna najsilniej reagowała na zmienną pogodę. Z jej biomasą na polu pozostało najmniej P, K, Mg i S oraz mało Ca w porównaniu z pozostałymi międzyplonami. Pomimo wysokiej zawartości azotu w suchej masie w bilansie trzech lat wyka nie była najbogatszym źródłem tego składnika.

101-116