W Polsce uprawa ogórka polowego związana jest z określonym ryzykiem klimatycznym, polegającym na zebraniu małego plonu owoców tej rośliny. Wybór odpowiednich rejonów uprawy ogórka powinien być oparty nie tylko na warunkach glebowych i zaleceniach agrotechnicznych, ale również na znajomości tempa wzrostu i rozwoju rośliny. Celem pracy było poznanie zmienności i struktury czasowej usłonecznienia rzeczywistego i temperatury powietrza w okresie wegetacji ogórka oraz okresów rozwojowych tej rośliny w latach 1966–2005, określenie zależności między długościami okresów rozwojowych a analizowanymi elementami meteorologicznymi, a także wyznaczenie wymagań termicznych opisywanej rośliny w okresie od siewu do początku zawiązywania owoców i prawdopodobieństwa osiągnięcia tej fazy przed 20 i 31 lipca. Do realizacji tych celów wykorzystano dane pochodzące z 28 stacji doświadczalnych COBORU i 50 stacji meteorologicznych IMGW, dotyczące odpowiednio długości okresów rozwojowych ogórka oraz usłonecznienia rzeczywistego i temperatury powietrza w latach 1966–2005. Zależność między długością okresów rozwojowych a rozpatrywanymi elementami meteorologicznymi określono za pomocą analizy regresji liniowej i wielomianowej 2^o, natomiast wymagania termiczne ogórka w okresie od siewu do początku zawiązywania owoców ustalono metodą sumy temperatury efektywnej. Uzyskane wyniki będą mogły być wykorzystane m.in. w procesie dostosowywania produkcji polowej ogórka do zmieniających się warunków klimatycznych na terenie Polski.

155-178