Częścią użytkową selera listkowego są intensywnie zielone liście o silnym aromacie, wykorzystywane jako przyprawa na świeżo, po ususzeniu lub zamrożeniu. Rośliny tworzą od kilkudziesięciu do ponad stu liści, które w okresie wegetacji mogą być kilkakrotnie ścinane. Celem badań przeprowadzonych w latach 2006–2008 była ocena reakcji selera listkowego na dodatkowe nawadnianie w okresach niedoboru wilgoci w glebie. Produkcję rozsady selera rozpoczynano na początku marca, na polu rośliny sadzono w trzeciej dekadzie maja w rozstawie 25 × 25 cm. Liście zbierano dwukrotnie: w połowie sierpnia i połowie października. Wykazano istotny wpływ nawadniania na wysokość roślin, wielkość plonu ogółem selera, zawartość azotanów (V) i chlorofilu ogółem. Nawadnianie przyczyniło się do zwiększenia udziału masy ogonków liściowych i zmniejszenia udziału blaszek w masie całych liści. Nie stwierdzono wpływu nawadniania na liczbę liści, zawartość cukrów ogółem w blaszkach liściowych, a także olejku eterycznego w całych liściach. Czynnikiem istotnie modyfikującym skład liści był termin zbioru. Wpłynął on na zawartość cukrów ogółem, azotanów (V) i olejku eterycznego w liściach selera. Podczas pierwszego zbioru przeprowadzonego w połowie sierpnia liście zawierały mniej cukrów ogółem, a więcej azotanów (V) i olejku eterycznego.

201-210