Rodzaj stosowanego nawozu potasowego odgrywa istotną rolę w żywieniu roślin. Dostarczenie roślinom potasu w postaci chlorkowej, siarczanowej czy saletrzanej modyfikują skład chemiczny roślin, ponieważ aniony towarzyszące potasowi pełnią odmienne funkcje. Doświadczenie wegetacyjne z uprawą papryki rocznej odm. ‘Cyklon’ przeprowadzono w 2005 i 2006 roku w tunelu foliowym, w pierścieniach (V = 5 dm³) wypełnionych glebą mineralną i torfem wysokim (3:2). Określono reakcję roślin na trzy sole potasowe KCl, K₂SO₄ i KNO₃ przy dwóch poziomach nawożenia azotowo-potasowego 250 mg N jako NH₄NO₃ i 300 mg K oraz 350 mg N i 400 mg K ·dm^-3 podłoża oraz przy stałych poziomach pozostałych makro- i mikroelementów. Wykonano pomiary biometryczne roślin oraz określono wielkość plonu owoców. Stwierdzono, że rodzaj nawozu potasowego przy dwóch poziomach nawożenia azotem i potasem nie miał istotnego wpływu na plon ogólny i handlowy owoców papryki odm. ‘Cyklon’, wysokość roślin, ogólną i handlową liczbę owoców oraz świeżą masę pojedynczego owocu. Wykazano, że większy poziom nawożenia azotem i potasem (350 N i 400 K mg dm^-3 podłoża) dodatnio oddziaływał na analizowane parametry biometryczne owoców z wyjątkiem świeżej masy pojedynczego owocu. Wyniki niniejszych badań, potwierdzone przez innych autorów, krytycznie odnoszą się do podziału roślin warzywnych opracowanego przez Th. Geisslera i Buchnera na chlorko- i siarczanolubne.

3-15