Malaria ciągle jest głównym problemem zdrowotnym świata, natomiast w Polsce od lat 60. ubiegłego wieku nie stwierdzono rodzimych przypadków malarii. Zwraca jednak uwagę ostatnio rosnąca liczba pacjentów z malarią powracających ze stref epidemicznych. Celem pracy była analiza epidemiologiczna wszystkich przypadków potwierdzonej malarii leczonych w Katedrze i Klinice Chorób Zakaźnych PUM w Szczecinie w okresie między 1.02.2010 a 31.01.2011 r. Do analizy zakwalifikowano 11 przypadków malarii hospitalizowanych w Oddziale Chorób Zakaźnych i Hepatologii. U wszystkich rozpoznanie tej parazytozy oparto na badaniu grubej kropli i cienkiego rozmazu, dodatkowo u wszystkich wykonano rutynową diagnostykę laboratoryjną. Dodatkowe informacje uzyskano na podstawie poszerzonego wywiadu lekarskiego. Wyniki: najczęściej pacjenci z malarią powracali z Afryki Subsaharyjskiej (45%) bądź z Półwyspu Indyjskiego (27%). Większość osób wyjeżdżała w celach turystycznych, a znamienna większość nie przyjmowała chemoprofilaktyki przeciwmalarycznej. Wśród analizowanych pacjentów, poza jednym przypadkiem, dominowały łagodne postaci malarii, głównie gatunek Pl. falciparum. Prawie u wszystkich osób występowała gorączka (90%), natomiast w rutynowych badaniach dodatkowych nie wykazano odchyleń uznanych za wykładniki tej choroby. Wnioski: malarię należy podejrzewać u każdego chorego powracającego z rejonu epidemicznego, zwłaszcza, jeżeli występuje gorączka. Nie można wykluczyć tej choroby na badaniach rutynowych czy szybkich testach immunoenzymatycznych, a jedynie na podstawie grubej kropli i cienkiego rozmazu.

41-48