W pracy przedstawiono wyniki badań wpływu różnych sposobów ugorowania pola ornego na zachwaszczenie pszenżyta ozimego na glebie bielicowej. Badania przeprowadzono w latach 2007-2010 w Gospodarstwie Doświadczalnym Bezek (wschodnia Lubelszczyzna) na glebie bielicowej niecałkowitej na podłożu marglistym, o składzie granulometrycznym piasku gliniastego mocnego. Pszenżyto wysiewano na polu po rocznym ugorowaniu, na którym stosowano 5 różnych sposobów użytkowania gleby: ugór czarny (uprawki mechaniczne), ugór uprawowo-herbicydowy, ugór herbicydowy, ugór kośny i ugór zielony na paszę. Do chemicznej pielęgnacji stosowano preparat Roundup 360 SL (3 dm³·ha^-1). Zakres badań obejmował ocenę następczego wpływu ugorowania pola na zachwaszczenie łanu pszenżyta ozimego. Zachwaszczenie określano metodą ilościowo-wagową przed zbiorem pszenżyta. Największą liczbę chwastów na jednostce powierzchni oraz ich powietrznie suchą masę odnotowano w pszenżycie ozimym wysiewanym w stanowisku po ugorze kośnym. Stosowanie ugoru herbicydowego lub uprawowo-herbicydowego wpłynęło ograniczająco na liczbę chwastów wieloletnich w zasiewach pszenżyta ozimego, a dominującymi gatunkami chwastów w pszenżycie ozimym uprawianym po jednorocznym ugorowaniu pola okazały się Apera spica-venti, Setaria pumila oraz Elymus repens.

45-52