Większość krajów europejskich przychylnie odnosi się do wykorzystania odnawialnej energii – przede wszystkim biomasy – na cele energetyczne. Produkty uboczne jako źródła energii stały się bardziej wartościowe, rozpoczęto produkcję roślin na cele energetyczne. Roczne zużycie gazu na Węgrzech wynosi około 15 miliardów m3, kraj importuje około 11–12 m3 gazu rocznie, co generuje koszty w wysokości 1000 miliardów HUF (3,7 miliardów EUR). W skali kraju można byłoby oszczędzić znaczącą kwotę, jeżeli w celu zmniejszenia importu gazu podjęte zostałyby działania zmierzające do wykorzystania lokalnych zasobów energii i modernizacji energetycznej budynków. Rozwiązaniem tego problemu może być stworzenie zdecentralizowanej opartej na biomasie podaży energii (lokalne wytwarzanie energii na małą skalę w wielu miejscach). Wysokowydajne instalacje do spalania wiór drzewnych są odpowiednie dla dużych odbiorców energii (np. osiedla, instytucje publiczne, budynki przemysłowe i rolnicze), podczas gdy systemy spalania peletów i brykietów są idealne dla małych odbiorców oraz gospodarstw domowych. Autorzy artykułu dokonują analizy społecznych i ekonomicznych aspektów wdrożenia lokalnego systemu ogrzewania opartego na spalaniu wiór drzewnych bazując na przykładach takich ciepłowni funkcjonujących na Węgrzech.

5-12