Pomimo powszechnego przekonania, że polityka stabilizacyjna prowadzi do strat wydajności, alternatywne badania wskazują na brak strat w wydajności na końcu okresów stabilizacji. Celem niniejszego opracowania jest sprawdzenie, czy w latach 1990–2008 antyinflacyjna polityka monetarna, która zredukowała stopę inflację do rozmiarów jednocyfrowych doprowadziła w tym samym okresie również do obniżenia wydajności w rolnictwie w Turcji. Obliczone zostaną okresowe sektorowe współczynniki poświęcenia (sacrifice ratio). Model oparty na krzywej Philipsa pokazującej alternatywne zależności pomiędzy inflacją i bezrobociem. Zmienne włączone do modelu to inflacja i straty w wydajności w sektorze rolnictwa. Straty w wydajności można definiować jako różnice w potencjalnej i zrealizowanej wydajności w analizowanym sektorze. Współczynnik poświęcenia będzie również oszacowany poprzez wyrównywanie strat w wydajności w rolnictwie kosztem obniżenia wysokiej inflacji. Niska wartość współczynnika poświęcenia w Turcji po 2001 roku wskazywać będzie na sukces polityki monetarnej wdrożonej przez Turecki Bank Centralny. Alternatywnie, wzrost współczynnika poświęcenia w sytuacji, gdy wydajność w rolnictwie oraz jej potencjalne nierówności wzrastają, odzwierciedlać będzie na zaniedbanie sektora rolnego kosztem stabilizacji gospodarki. Wszystkie rezultaty będą porównane z doświadczeniami Polski oraz Włoch.

5-18