W pracy przedstawiono metodę szacowania luki popytowej dla Polski, zaprezentowaną przez Blancharda i Quah [1989]. Metoda ta wywodzi się z tradycyjnej syntezy keynesizmu oraz syntezy neoklasycznej, identyfikuje potencjalny poziom produkcji z łączną zdolnością podażowa gospodarki i wahań cyklicznych ze zmianami zagregowanego popytu. W celu oszacowania luki popytowej przeprowadzono estymację i weryfikację modelu wektorowej autoregresji VAR(2) dla tempa wzrostu Produktu Krajowego Brutto (PKB) i stopy bezrobocia oraz jego strukturalizację. Określenie funkcji reakcji popytu i podaży, w szczególności funkcji reakcji wzrostu PKB w wyniku zaburzeń popytu, pozwoliły oszacować wielkość luki popytowej. Potencjalną produkcję można opisać jako następstwo błądzenia losowego, jeśli impuls produkcyjny rozwija się jako stochastyczny trend, na przykład jeśli tempo wzrostu wydajności zależy od stochastycznego przyrostu nowych technologii.

75-84